Sinds 1988 is er elk jaar een compacte publicatie verschenen, waarin de stand van zaken van het onderwijsachterstandenbeleid in kaart wordt gebracht. Er is in de loop der jaren wel enige variatie ontstaan in de wijze waarop dit beleid en het voor dit beleid relevante onderzoek werden belicht. Maar het doel is steeds gebleven een korte, goed leesbare en overzichtelijke publicatie beschikbaar te stellen aan een breed publiek van direct of indirect betrokkenen bij het onderwijs en het onderwijsachterstandenbeleid in Nederland.
Dit jaar leek het ons een goed idee om eens iemand uit een jongere generatie met een frisse blik naar dit beleidsterrein te laten kijken. De auteur van dit jaar is Jolien van Haalen, studente Sociologie aan de Radboud Universiteit, die zich in het kader van haar stage zeer intensief met het onderwerp heeft beziggehouden. Zij zet dit jaar de traditie voort. Sardes wil graag iedereen bedanken die haar hierbij heeft ondersteund, in het bijzonder Lia Mulder (ITS), Tanja Traag (CBS), Paul Jungbluth (Universiteit Nijmegen) en de medewerkers van Sardes met wie zij vaak contact heeft gehad. Anne Luc van der Vegt en ondergetekende hebben het schrijfproces begeleid.
Een vergelijking van de conclusies die Jolien van Haalen in deze publicatie trekt, met die uit de eerste uitgave in deze reeks (En toen was er het OVB…?, 1988), laat hier en daar opmerkelijke overeenkomsten zien. Volgens ons kan dit alleen maar betekenen dat er, ondanks de vele veranderingen die het onderwijsachterstandenbeleid in al die jaren heeft doorgemaakt, een aantal significante verbeterpunten is blijven liggen. Hier wacht dus een mooie en dankbare taak voor de nieuwe generatie beleidsmakers, die nu op dit weerbarstige terrein aan de slag gaat.
